نمی دانم!
در پس نگاه های تو
،تنهایی های تو
وحرف های تو چه رازی پنهان است؟
نمی دانم
از خودت راندنم برای چیست؟!
نمی دانم؛طعم وعده هایت شیرین است یا تلخ؟!
نمی دانم تحقیر کردن هایت را به لیلی و جام شکستن تعبیر کنم یا اینکه...
نمی دانم؛چرا وقتی می توانیم از بودن در کنار هم شاد باشیم تو به رتق وفتق امورت می پردازی وگویی حضورم را احساس نمی کنی؟!
نمی دانم می توانی به عهدی که با توبسته ام وفادارم کنی یا نه؟!
نمی دانم!
به باور آنچه که تو می گویی تظاهر کنم یا نه؟!
نمی دانم!
وانمود کردن هایم خلاف آنچه که تو می گویی درست است یا نه؟!
نمی دانم،نمی دانم،نمی دانم...
کاش مرا از قفس تردید هایم نجات می دادی تا زندگی ارمغانش را به تو تقدیم کند
که هرچیزی که دیگر می دهندم بــه جــزدشـــنــام،مـنــت می نـهـــندم
این عشق برای من هیچ نداشت
اما....
گلهای بالشم را " باغبان " خوبی بود
اشک های هر شب من...!!!
من عاشقانه میکنم نگاه بر دو چشم تو
تو تازیانه می زنی به چشم و بر نگاه من
چو آفتاب می شوم دمی که گرم و روشنت کنم
چو ابر تیره می شوی که سد نهی به راه من
خراب تر ازین کسی نمی شود که من شدم
تو هرچه می کنی بکن ، سزات با خدای من
چه بی هیاهوست این خلوت نهانم
شعله ای بیافروز
تا در تنگناهای تاریک شبهای بی ستاره
تو را به تصویر در آورم
غزلهایم برای توست
چرا که تو قطب زنده غزلهای منی
ومن شکسته بال ترین عاشق چند بیت آخرم
